Ziekenzaal

Jason bleef hoe dan ook met zijn rug naar hem toe staan. Het zou het alleen maar erger maken als Elliot erachter kwam.

Elliot keek haar verbaasd aan en toen naar de rug van de mystery guest. 'Wie is dat?' Vroeg hij en probeerde alles op een rijtje te zetten, wat nogal moeilijk was nu.

'Elliot, ga in je bed liggen,' zei ik en ik liep naar hem toe, pakte zijn arm en begeleidde hem naar het bed toe. 'Rust is belangrijk, dat weet je.' Ik keek kort om naar Jason.

Elliot trok zich los en schudde zijn hoofd. 'Ik heb de hele dag geslapen zodat ik wakker was als jij kwam.' Zei hij eerlijk en keek toen naar de man. 'Wie is dat?' vroeg hij weer en kek van de een maar de ander.

Jason bleef gewoon staan en zei niks.

Een rot gevoel kroop in mijn maag omhoog en ik keek hem smekend aan. 'Ik kom er zo aan Elliot, echt,' beloofde ik hem en ik liet zijn arm los om nog een keer snel om te kijken die zich voor Elliopt bleef verstoppen. 'Dat is... Elliot, toe.'

'Waarom doe je zo. Wie is dat?' Zei hij en keek van de een naar de ander. 'Wat gebeurd hier?' Vroeg hij en keek Amèlie streng aan.

Jason probeerde heel rustig naar de deur te lopen.

Ik wist niet goed meer wat te doen en keek hulpeloos om naar Jason. Liegen tegen Elliot kon ik niet, maar ik wilde hem echt niet boos maken.

Elliot keek naar de jongen en liep naar hem toe. Toen hij zijn gezicht zag kwam er meteen een hoop woede omhoog. 'Wat doet hij hier?' vroeg Elliot en maakte onbewust al meteen vuisten.

Jason stapte een stukje terug toen hij Elliot zag en goed zijn handen op. 'Ik doe niks.'

'Elliot!' Geschrokken liep ik hem achterna en ging ik voor hem staan, met mijn rug naar Jason staan. Er mocht hem niets gebeuren, ik hieldv an hem. Tegelijkertijd mocht Elliot ook niets gebeuren. Hij moest rustig blijven. 'Alsjeblieft, rustig,' fluisterde ik hem toe en ik stak mijn hand sussend op.

Elliot keek woedend naar Jason en schudde zijn hoofd. 'Waarom is hij hier?' vroeg hij afkeurend.

Jason keek naar de twee en zei toen maar. 'Ik ga.' hij draaide zich om en liep naar de deur.

Mijn hart sloeg over en ik keek om naar jason. Hij liet me in de steek, zo voelde ik het. Even was ik stil en toen keek ik langzaam om naar Elliot. 'Laat maar Elliot...' zei ik en lichte pijn klonk door in mijn stem.

Elliot keek Jason woedend na en liep naar zijn bed. Hij ging erop zitten en keek haar niet aan.

Jason bleef even op de gang staan. Als hij bleef wa het vragen om problemen.

De voetstappenvan Elliot trokken weg en ik keek om naar Jason met een gepijnigde blik. Ik stond daar, besluitloos tussen de twee jongens in.

Elliot ging op zijn bed liggen met zijn rug naar haar toe. Het kon gewoon niet dat ze hem aardig vond. Zo gestoord wa ze toch niet. Toch?

Jason keek even snel om het hoekje en glimlachte naar haar. Sorry vormde hij met zijn lippen en liep toen weg.

Het luchtte een beetje op dat hij naar me glimlachte en ik knikte heel zachtjes naar hem en draaide me toen om naar Elliot. Ik liep om het bed heen en zakte zachtjes bij hem neer op de bedrand. 'Rustig El,' fluisterde ik en ik streelde door zijn haren.

Elliot duwde haar hand weg en keek haar niet aan. 'Rot op. Als je me de waarheid niet wil vertellen, dan hoef ik je ook niet meer te zien.' Zei hij fel.

Ik viel even stil en trok toen mijn knieën op. 'Je wordt alleen maar boos op me Elliot. Je zal me vertellen dat hij niet te vertrouwen is enzo en ik wil niet dat je boos wordt. Ik wil dat je blij bent.'

'En vind je het logisch.' Zei hij nog steeds fel en trok de dekens over zich heen. 'Ga weg. Je vertelt het me toch niet.'

Ik voelde me nog rotter en bleef bij hem zitten. 'Elliot, doe dit niet,' fluisterde ik. 'Je bent mijn vriend... k wil je echt niet kwijt. Ik heb het gevoel dat ik je alles kan vertellen wat ik wil.' Ik trok het deken een stukje op en keek smekend naar zijn gezicht. 'Ik wil het je wel vertellen, maar ik wil je niet boos maken.'

'Als je me alles kan vertellen, waarom hou je dan nog dingen achter. Hoe wil je bevriend zijn met iemand waar je volgens jou niet normaal mee kan praten.' Zei hij en keek haar aan. 'Je weet hoe je me rustig krijgt dus waar ben je bang voor?'

Mijn maag kroop verder samen. 'Ik kan je niet kussen Elliot...' Ik kneep mijn ogen samen. 'Jason en ik... We zijn verliefd...' Ik was zo bang, zo bang dat hij boos zou worden en ik wel moest. Maar wat als dat niet meer zou werken? Ik voelde niets voor hem op die manier dacht ik, dus hoe kon ik dat faken?

Elliot voelde zijn hart branden. Hij hapte naar adem en drukte zijn gezicht in het kussen. Hij kon haar niet meer tegenhouden, dat had ze al gezegd. Hij kon het niet tegengaan. 'Doe wat je wilt.' mompelde hij met moeite, maar woedend was hij toch wel. maar nu was hij meer gebroken.

Mijn hart deed zoveel pijn en ik staarde naar het deken. 'Het spijt me heel erg,' fluisterde ik. Ik wilde het echt niet erger maken,maar toch gaf ik hem een kus op zijn voorhoofd. Hierna stopte ik hem goed in en liep ik met kleine stappen naar boven toe. Ik voelde me zo rot. Ik deed Elliot pijn en dat was echt niet mijn intentie geweest.

Elliot liet haar haar gang gaan en voelde aan zijn voorhoofd. Het betekende gewoon niks meer voor hem. Ze was een verrader. Hij kon haar niet meer vertrouwen. Niet nu ze met die bewaker ging. Wisten haar broers dit wel? Zouden die het goed vinden? Elliot wist alleen dat hij haar moest beschermen voor die idioot die hem dit had aangedaan.

Ik keek steeds om naar Elliot terwijl ik rond ging om te kijken of iedereen sliep en hoe het ging met iedereen.

Elliot lag zoals gewoonlijk in bed en had overdag geslapen, maar dit keer omdat hij dacht dar ze er toen was. Helaas had hij het fout. Elliot was benieuwd naar de aantal van alain en Amoux. Zou ze van die jongwn af zijn?