Slootje

Jason liep naar het slootje en ging daar aan de rand zitten. Hij keek naar het smerige water en dacht na. Eigenlijk liep hij nou zijn dagelijkse rondje, maar het was niet nodig. Niemand was zo dom om zomaar weg te gaan van zijn werk en hier rond te gaan zwerven. Tenminste normale mensen zouden dat niet doen. Na daar een tijdje te hebben gezeten stond hij weer op en liep hij naar een boom. Hij ging ertegenaan zitten en viel zo rustig in slaap. Dit had hij wel verdient na de nachtdienst van gister. Heerlijk een tijdje slapen.

Wat Annie hier deed? Dat wist ze eerlijk gezegt niet eens, ze was een beetje verdwaalt. Om eerlijk te zijn een beetje van haar rails weer af, weer in de war. Voorzichtig liet ze zich op haar hurken langs de water kans zakken en spatte ze een beetje met het water. Ze maakte zicht zelf een beetje nat waarna ze haar ogen dicht kneep en genoot van het briesje wat een beetje heen en weer waaide. Er kwamen weer van allerlij vragen zonder antwoord naar boven toe. 'Rustig' murmelde ze tegen zich zelf terwijl ze eens goed adem haalde, waarom raakte ze nou altijd in de war naar een flinke tijd gewerkt te hebben en het daarna niet meer weten? En waarom raakte ze daarom dan ook nog eens half in paniek? Ze sloeg haar handen tegen haar oren aan terwijl ze zich van de buiten wereld probeerde af te sluiten.

Jason sliep door en maakte een rare beweging in zijn slaap waardoor hij met zijn rug langs de boom schaafde en op de grond viel. Hij werd er niet wakker van en sliep gewoon door. Het was raar, maar hij sliep sinds hij in de mijn werkte echt gewoon goed en vast.

Annie probeerde haar ogen dicht te houden, alles wat er om haar heen gebeurde buiten te sluiten maar het wou niet echt. Elke keer als ze even alles leek te vergeten irriteerde een grassprietje die bij der been langs ging haar weer. Een zucht rolde over haar lippen heen waarna ze zich helemaal op de grond liet ploffen en haar handen nog steviger tegen haar oren aan drukte met haar verbrande handschoenen.

Jason wist niet hoe of wat, maar opeens rolde hij en werd alles koud. Hij was in zijn slaap in het slootje gerold en spartelde nu geschrokken. Snel pakte hij de kant vast en trok zich op. Doorweekt ging hij liggen en hoopte dat hij snel op zou drogen met deze kou.

Eindelijk merkte Annie iets op, haar ogen vlogen open en haar handen zakten langzaam van haar oren af. Ze had nog net een glimp kunnen opvangen van de jongen die net in het water was gedonderd, kende ze hem? Zeker er van was ze niet, maar het was vast en zeker een bewaker? Even kon ze haar lach niet meer inhouden door het grappige gezicht, typisch Annie. Lachen op de momenten dat ze juist zich stil moest houden en angstig moest zijn. Ze sloeg haar handen voor haar mond.

Jason keek verbaasd op en zag een meisje liggen. Nu schaamde hij zich best wel voor zijn idiote gedracht. Zo hoorde een bewaker zich niet te gedragen, maar zo hoorde een werker zich ook niet te gedragen. Hij stond meteen op en liep naar haar toe. 'Wat doe je hier?' Vroeg hij streng. 'Je weet dat het niet verboden is.'

Met een vragend gezicht keek Annie op, verboden? Dat snapte ze niet. Ze wou alweer haar handen voor haar oren slaan en haar ogen sluiten maar dat was een beetje raar en nog al vreemd. 'Verboden?' vroeg ze met vragende ogen. Haar wenkbrauwen gingen vragend omhoog terwijl ze hem aan keek. Voorzichtig kwam ze overeind en hield ze vragend haar hoofd schuin, verboden? 'wat betekend dat eigelijk?' vroeg ze ten slotte. Er kwam een rimpeling tussen haar wenkbrauwen in waarna ze hem nog steeds vragend aan bleef kijken. Verboden, verboden ging er aldoor door haar hoofd heen maar welke betekenis er bij hoorde wist ze niet precies.

Jason keek haar verbaasd aan en duwde haar weer om. 'Ben je echt zo'n idioot. Verboden, als in je mag hier niet komen. Nooit niet. Helamaal nooit meer. Je mocht hier ook al niet komen. Je weet dat hier straffen op staan.' flipte hij een beejte? Ja, beetje wel, maar hier kon hij gewoon niet tegen.

Annie haar ogen werden groot, Idioot, idioot, het woordje ging duizende keer door haar hoofd heen. Een traan rolde over haar wang heen waarna ze door haar knieën heen zakte, opnieuw op haar hurken. Ze sloot haar betraande ogen waarna ze haar handen voor haar oren sloeg, iedereen noemde haar idioot, het bracht haar alleen maar meer in de war. Weinig mensen tot geen mensen snapten dat ze het niet leuk vond. Ze sloot zich weer eens van de wereld buiten.

Jason keek haar woedend aan en schudde zijn hoofd. 'Sta op, je kunt hier niet blijven.' Hij hurkte bij haar en keek haar dreigend aan. 'Ga terug naar je werk. Nu meteen. Of moet ik je soms straffen voor je stomiteiten.'

Langzaam opende ze haar ogen weer terwijl ze hem aan keek, ze zag alleen maar zijn lippen bewegen dus liet ze een stukje lucht tussen haar oren in komen. 'wat?' vroeg ze ten slotte. Doordat haar handen zo langs haar oren waren was haar mouw omlaag gezakt en was haar bandje te voor schijn ge komen maar ze trok zich er niks van aan. Ze keek hem alleen maar vragend aan, wat had hij nou gezegt?

Jason werd razend en trok haar aan haar arm omhoog. 'Eigen schuld.' Hij trok zijn mes en richtte het op haar. 'Waar wil je je teken?' Vroeg hij dreigend en hield haar goed in de gaten.

Annie raakte nog al in paniek waarna ze begon te spartelen als een vis op het droge, aangezien ze nog al in de war was snapte ze er echter geen biet van. 'Laat me los' bracht ze uit terwijl ze door bleef spartelen. Wat moest ze hem zeggen? Niks, alleen maar laat me los want dat was wat ze wou. 'ik snap je niet' bracht ze woest uit.

Jason drukte haar maar op de grond en ging half op haar zitten zodat ze niet weg kon. 'Blijf liggen en stop met bewegen.' Hij haalde haar shirt(andere arm) aan de kant en grijnsde. 'Niet bewegen.'

Nog steeds bleef Annie gewoon eigenwijs tegen spartelen, ze keek met een verwarde blik naar hem terwijl er een frons tussen haar wenkbrauw zat. Ze hapte met haar hoofd naar hem toe, in de hoop effect te hebben. Ze snapte er helemaal niks meer van, wat was dit en waarom mocht ze niet gewoon in het bos zijn? Ze was gewoon verdwaald? Had geen idee waar ze was?

Jason zette het mes in haar arm en drukte haar harder tegen de grond. 'Als je niet luisterd, dan gaat je arm ervanaf.' Hij keek haar dreigend aan, nog steeds. En was echt woedend, nog steeds.

Met grote ogen keek Annie hem aan en ten slotte sloot ze ze. Ze voelde het mes al in der arm maar ze liet hem nu maar. Ze haalde nog even haar lippen van elkaar af toen ze een nog helder moment had maar die verdween direct alweer dus bleef ze liggen terwijl ze haar ogen gewoon dicht bleef duwen.

'Dat is al stukken beter.' Hij haalde het mes uit haar arm, maar hield haar nog steeds vast. 'Ik wil dat je goed naar me luisterd. Dadelijk als ik je los laat, dan loop je rustig met me mee terug naar de mijn. Oke?'

'Kijk andere arm, bandje' murmelde ze zachtjes, ze wou niks anders zeggen. Haar hoofd was 1 grote warboel waar alleen het woordje pijn en straf door heen gingen, en angst. Ze opende haar ogen en keek hem verward aan en daarna naar haar arm. Ze wou klootzak uit roepen maar wist nog net op tijd haar eigen mond te snoeren door hem dicht te klappen.

Jason keek haar verbaasd aan en keek toch maar even snel naar haar arm. Hij trok haar mouw omhoog en liet haar toen los. 'Idioot.' Hij keek haar nog steeds woedend aan en schudde afkeurend zijn hoofd. 'Ga nu meteen terug naar de mijn. Daar zal ik wel doorgeven wat, dan kunnen hun wat voor je verzinnen.'

Met grote ogen keek Annie naar de bewaker waarna ze overeind krabbelde en nog wat murmelde, wat wist ze zelf amper. Vast iets van doei ofzo. Met grote stappen liep ze weg terwijl ze haar hand om haar hand heen sloeg en daarna weg rende, snel weg, van het bos weg. 'wegwezen' murmelde ze zachtjes tegen zich zelf.