Kamer Jason

Geschrokken van wat hij deed, drukte ik hem hard weg waardoor hij uit het bed viel. Ik kwam meteen overeind. Mijn bh had hij los gekregen, maar mijn shirtje zat er nog overheen. Ik trko hem meteen naar beneden en probeerde tegelijkertijd op mijn rug mijn slotje dicht te krijgen. Waarom deed hij dit? Ik wilde dit helemaal niet, dit was veel te snel. Snapte hij dat niet? Wat als zijn woorden niet over Elliot gingen, maar over hem?

Jason viel hard op de grond en keek haar spijtig aan. 'Sorry, ik had niet....sorry.' Zei hij en bleef op de grond zitten. 'Het spijt me.'

Ik keek niet naar hem, maar hij klonk wel heel oprecht. Ik had het ding weer dicht wat een stuk moeilijker was als hij al op je rug zat en keek toen heel langzaam naar Jason. Ik klemde mijn tanden op elkaar en bleef tegen de muur aanzitten met een beetje een angstig gezicht.

'Ik begrijp het als je nu weg wilt. Maar het spijt me echt heel erg. Ik had het niet mogen doen.'

Ik keek voor het eerst naar zijn gezicht en schudde heel zachtjes mijn hoofd. 'Je... Je moet het niet meer doen...' fluisterde ik zachtjes. 'Het is je.. Je eerste teken van liefde en dan... Ik kan niet meteen zover gaan. Zo ben ik niet.'

'Nee, ik begrijp het. Het was gewoon dom van me. Het spijt me echt.' Zei hij en trok zijn benen op.

Ik keek naar zijn gelaat en kroop toen voorzichtig naar de bedrand toe. 'Heb ik je pijn gedaan?' vroeg ik bezorgd. Ik was en bleef mezelf.

'Nee, ik heb niks.' Zei hij en ging langs haar op bed zitten. 'Het spijt me echt enorm. Ik beloof je dat ik het nooit meer zal doen zonder eerst zeker te weten dat jij het wil.'

Ik knikte heel zachtjes en legde mijn hoofd toen toch weer tegen zijn schouder aan. 'Hoelang zijn jullie normaal... bezig?' vroeg ik heel langzaam. 'Ik wil niet dat ze komen checken of dat ik juist te vroeg weg ga...' zei ik en ik keek hem serieus in de ogen. 'Ik wil echt geen problemen. Niet voor mij, niet voor jou.'

'Uhm, half uurtje. Tot ze wel klaar zijn. Verschilt per persoon denk ik. Let er eigenlijk niet zo op.' Zei hij en glimlachte naar haar. 'Een ding is zeker, je moet hard wegrennen.'

Ik knikte zachtjes en keek naar hem. 'Hoelang ben ik hier al Jason?' vroeg ik. 'Bij de nachtdienst ben ik trouwens altijd als enige... Dat je het weet.' Ik glimlachte en had besloten het hem helemaal te vergeven. Hij wist neit dat ik het niet wilde.

Jason glimlachte en schudde zijn hoofd. 'Ik heb geen idee. Denk twintig minuten half uurtje.'

Ik knikte zachtjes en stond op. 'Jason, ik vergeef het je, maar ik ga nu wel,' zei ik en ik trok hem zachtjes omhoog. 'Ik ren je kamer uit en verstop me in mijn kamer alsof ik me heel vies voel.' Ik legde mijn handen op zijn schouder. 'En misschien zie ik je vannacht nog.'

'Oke, bedankt.' Zei hij en kuste haar nog snel een keer. 'Ja, ik kom vanavond wel langs.' Zei hij en liep naar de deur die hij van slot haalde.

Heel snel kuste ik hem nog een keer. Daarna trok ik de deur open en rende ik weg zonder nog om te kijken. Toen ik mijn kamer op kwam, hijgde ik. Gelukkig werkte iedereen nog steeds en was ik alleen op mijn kamer. Ik ging op mijn bed liggen en dacht na. Vooral over Jason, maar ook over Elliot die steeds enger werd.

Jason liep zijn kamer grijzend uit en zag zijn vrienden kijken. 'Wat nou? Mag ik niet eens een pleziertje hebben?' Ze lachte en deden normale bewaker dingen.

Later

Jason had haar over zijn schouder en liep zijn kamer binnen. Voorzichtig legde hij haar op het bed neer en glimlachte. Snel deed hij de deur dicht en deed die op slot.

Ik stopte met het nepgejammer van net en keek naar hem op. 'Walgelijk dat iedereen zo naar je grijnst,' zei ik en ik stak mijn armen naar hem uit dat hij bij me kwam liggen. Hij had me meegenomen zodat we ongestoord konden knuffelen en kussen, maar als ik zo naar hem keek, voelde ik de hormonen door mijn lichaam gieren.

Jason glimlachte en ging langs háar liggen. 'Wat is er schatje.' Vroeg hij en kuste haa rop haar voorhoofd.

'Dat iedereen denkt dat je me gaat verkrachten en ze dat leuk vinden,' zei ik en ik rolde zachtjes op hem met mijn bovenlichaam en legde mijn handen in zijn warme nek neer. 'Hoeveel houd je van me?' vroeg ik nu uitdagend terwijl ik met mijn gezicht boven dat van hem lag.

'Tja, bewakers zijn net apen.' Zei hij en glimlachte. Rustig sloeg hij zijn armen om haar heen en grinnikte. 'Moet je dat nou nog echt vragen?'

'ja, vertel het me eens eventjes heel duidelijk. Of laat het me zien.' Ik tikte zachtjes op zijn wang. 'Kleine aap van me.'

'nou engeltje, ik hou meer van je dan de afstand naar de zon en weer terug.'

Ik gaapte overdreven en rolde op mijn rug. 'beter laat je het me zien,' zei ik en mijn ogen twinkelden speels.

jason glimlachte en kwam omhoog. Hij ging boven haar hangen en kuste haar op haar neus. 'Natuurlijk prinses.'