Douches

Elliot drukte zijn lippen weer op die van haar en ging met zijn handen over haar zijen.

Jason rende de douches binnen en keek geschrokken naar de twee. Hij trok de jongen eraf en zette een mes tegen zijn keel. 'Zijn jullie wel lekker ofzo?'

Ik kroop meteen naar de hoek en trko mijn knieën op en keek angstig naar de twee jongens. 'Hij... Hij probeerde me te vermoorden,' zei ik meteen en ik keek angstig naar de grote bewaker. 'Help me...'

Elliot keek hem woedend aan probeerde zijn mes weg te krijgen, maar het sneed licht in zijn keel.

Jason hield het mes op de keel van de jongen en keek naar het meisje. 'Waarom?' Hij wou het niet aan de jongen vragen. Het was een gevangenen, zeer onbetrouwbaar.

'Omdat... ik hem boos maakte,' fluisterde ik eerlijk. 'Ik zei dat ik normaal nmiet met gevangenen om ga...' Het was de waarheid en meestal kwam je met de waarheid wel het verst. 'Het leek... alsof hij een ander werd...' Ik kroop nog verder in elkaar, bang da thij vrij zou komen uit de greep van de bewaker en me weer aan zou vallen. Ik was voor hem een zacht snoepje dat hij zo uit elkaar kon trekken.

Jason stond op en hield het mes op de jongen gericht. 'Blijven liggen, of je sterft meteen.' Hij liep rustig naar haar toe en keek haar onderzoekend aan. 'Wat heeft hij je gedaan?'

Elliot deed wat hij zei, heel rustig begon hij een beetje te kalmeren, maar nog niet genoeg. Hij wou hun beide nog steeds vermoorden.

Ik zat nog steeds te hijgen en keek van Jason naar Elliot en weer terug. 'Eerst mijn keel dichtknijpen en toen... toen probeerde hij me te zoenen en me... met zijn hand onder mijn jurkje. Omdat ik gilde wilde hij me zelfs delen met de andere gevangenen,' fluisterde ik. Het voelde beschamend om dit tegen hem te vertellen, alsof ik zomaar over me heen liet lopen, maar technisch gezien was dat ook zo en misschien kreeg hij nu nog straf. Misschien zou hij wel van me af blijven als hij straf kreeg.

Jason tilde rustig haar kin op en keek naar haar nek. 'Ga lang bij de verpleegster. Ik regel het hier wel.' Hij hielp haar overeind en liep toen weer met geheven mes naar Elliot. 'Je bent ziek in je hoofd.'

Elliot keek woedend naar haar. Hier zou ze spijt van krijgen.

Kort keek ik de bewaker in de ogen, toen trok ik mezelf omhoog en wankelde ik snel richting de deur. Ik was echt bang dat hij me weer zou aanvallen en daarom was ik al snel de deur uit, richting de verpleegster.

Jason zette het mes in de arm van Jason en tekende daar een nietszeggend symbool. Jason maakte de armen van Elliot vast en trok hem mee naar de kerkers. Hij zou gestraft worden.

Ik stond onder de douche en keek naar mijn verminkte, magere lichaam. Ik voelde me ziels alleen en stond daar maar , deed niets. Het water was vuies en ik stond hier viezer te worden.

Elliot had weer eens geen keuze. Na het werk zat hij onder het vuil en bloed van de wonden die waren
open gegaan. Snel liep hij een hokje in en draaide de douche aan. Terwijl het water liep trok hij zijn moeilijk uit. Een deel was in de korst van de wond op zijn buik gegroeit. Hij kreunde toen hij het eraf haalde en het begon alweer te bloeden. Toch ging hij onder de douche staan, al deed het veel meer pijn.

Ik hoorde het gekreun, was even stil en vroeg toen; 'gaat het?' Aan de onzichtbare persoon. Ik stond ook nog steeds onder de douche. Een andere of course.

Elliot herkende de stem en keek geschokt naar de wand van het douchehokje. Het bloed mengde met het water en liep het putje in. Elliot probeerde zijn stem iets lager te maken en zei. 'Ja,'

'Zeg het maar als ikkan helpen...' zei ik en ik sloot de douche. Ik stond hier al veel te lang niets te doen onder de douche.

Elliot antwoordde niet en waste zich snel af. Hij haalde het overige opgedroogde bloed weg en maakte de slangenbeet kapot en drukte er de prut uit met de nodige pijn, maar hield zijnmond dit keer.

ik kleedde me aan en verliet toen de douche. Kort keek ikin de spiegel en keek ik naar de wallen die onder mijn ogen aan het groeien waren. oe lang ik nu ook in bed lag, ik kon niet slapen en hield de hele tijd de slaapkamergenoten in de gaten of ze me niet in de steek zouden laten. ook dacht ik steeds aan Alain, AMoux en natuurlijk Elliot en Jason.
Zonder verder naar mijn gezicht te kijken, begon ik mijn haren te kammen.

Elliot wachtte even met onder de douche uitgaan tot hij dacht dat ze weg was. Rustig droogde hij zich af en deed zijn kleren aan. Rustig loopt hij het hokje uit zonder door te hebben dat ze er nog stond.

Ik zag hem meteen via de spiegel en liet mijn borstel vallen van schrik. Ik wilde hem niet meer zien nadat hij me had laten vallen, dat deed nog meer pijn. Ik keek hem alleen maar aan via de spiegel, maar voelde de tranen opwellen in mijn ogen. Hij had me pijn gedaan, zou hij dat nu voelen?

Elliot keek verbaasd om en zag Amèlie staan. Hij keek haar via de spiegel aan en bleef stokstijf stil staan en kon niks uitbrengen.

Ze ontschoten uit mijn ogen en al snel liet ik zijn blik los. ik wreef langs mijn wangen en pakte snel de borstel van de grond en legde deze op de wasbak neer. Nu keek ik naar hem om en hem zo rechtstreeks aan. 'Waarom...' vroe gik haar langzaam.

Elliot haalde diep adem en zei. 'Wat bedoel je?'

'Laat je me zo hard vallen net nu ik dacht dat ik een vriend had...' Ik voelde mijn maag samen kruipen en wreef mijn nieuwe tranen weg. 'Dat is pas monsterlijk... Mijn vertrouwen winnen, liegen dat je me leuk vindt en me dan laten vallen.'

'Niks was een leugen, maar ik ben niet de juiste voor je.' Zei hij en keek naar de grond. 'Ik wil je niet laten vallen. Ik wil je helpen, maar k ben echt niet de juiste.'

'Me helpen!' Mijn stem sloeg nu over en ik keerde mijn rug snel naar hem toe. Ik wilde niet zwak zijn, moest me groot houden. Diep haalde ik adem en ik balde mijn handen strak tot vuisten. 'Je wilt... Je laat me wel vallen! Dat doe je wel, gewetenloos laat je me vallen.' Heel kort keek ik naar hem op. 'Als je me zou willen helpen, zou je weten dat het enige wat me in leven zou kunnen houden, vrienden zijn. Ik dacht dat je naar me had geluisterd.'

'Ik heb ook naar je geluisterd. Ik wil best je vriend zijn, maar je weet wat ervan komt. Ik ben de verkeerde persoon met de verkeerde vrienden. Je weet het.'