Medicijnopslag

Elliot ging voor haar zitten en trok voorzichtig haar handen voor haar gezicht weg. Hij keek haar doordringend aan en zei. 'Het is niet jou schuld. Wat je ook verzint, het is allemaal niet jou schuld.'

'Ik wil niet dat je doodgaat Elliot,' piepte ik en ik keek hem schuldig en nog steeds huilend aan. 'Dan ga ik liever niet meer met je om dan dat je dood gaat!'

Elliot sloeg zijn armen om haar heen en suste zacht. 'Het komt allemaal goed.' Nee, het kwam niet goed. Maar stel dat het kon, dan kwam het echt niet goed als ze aan het huilen was. Hij wreef voorzichtig met zijn hand haar tranen weg en glimlachte zwak. 'Het komt goed.'

Ik haalde min neus op en wreef langs mijn ogen om de tranen weg te krijgen. 'Elliot.. Denk je echt dathij je hoofd eraf snijdt?' vroeg ik nu zachtjes. 'Ik.. ik wilde hier namelijk als zuster gaan werken en ik zou je als hij je wat doet, alle zorg geven.'

'Ik heb geen idee.' Zei Elliot en keek haar verbaasd aan. 'Waarom wil je zuster worden?' Vroeg hij om maar snel van onderwerp te veranderen, want eigenlijk wou Elliot niet echt aan morgen denken nu.

'Omdat ik iedereen wil helpen die bij de be is geweest en zeker onschuldige mensen,' zei ik hem en ik keek hem bezorgd aan. 'Gaat het...?'

Elliot glimlachte zwak en knikte. 'Dat is geweldig.' Zei hij en haalde zijn schouders op. 'Ik weet niet, het gaat denk ik.' zei hij en zuchtte. 'Gaat het wel met jou?'

Ik haalde mijn schouders op en beet op mijn lip. 'Ik.. het moet wel. Ik moet toekijken hoe mensen die ik aardig vind, dankzij mij pijn hebben. Kijkl naar mijn broers... Ze zijn zo beschermend dat ze zichzelf vergeten. En jij nu..'

Elliot schudde zijn hoofd. 'Dit is mijn schuld. Je broers beschermen je en wat hun fouten daarin zijn dat heeft niet met jou te maken. Je bent wie je bent en je moet niet steeds zeggen dat alles jou schuld is. Want in dat geval is de bosbrand in china waar ik nog nooit geweest ben ook mijn schuld.' Zei hij en ging weer op zijn rug liggen.

Zonder dat ik eht wilde, toverde hij een glimlach op mijn lippen. Helaas verdween deze al snel weer. 'Elliot... Ik hoorde alles... Je hebt... een heel gezin vermoord, is dat waar?' Ik keek hem niet meer aan en peuterde aan mijn shirt.

Elliot slikte moeilijk en knikte. 'Ja.' Zei hij moeilijk en draaide zijn hoofd weg. Was het maar gelogen. Dan scheelde dat zo veel.

'Waarom Elliot, waarom? Kinderen!' Ik voelde de emotie opkomen weer en klemde mijn kaken op elkaar. Ik was echt een huilenbalk en ik kneep mijn handen samen tot vuisten. Ik werd weer rustig en keek hem weer even in de ogen.

Elliot kreeg zelf ook tranen in zijn ogen en schudde zijn hoofd. 'Snel stond hij op en keek haar nog even aan. 'Zonder echte reden.'

Hij had geen reden, dat was het ergste. 'Ik... ik ga vragen of ik zuster kan worden,' zei ik en ik stond op. 'Pas alsjeblieft op, zorg dat je Jason morgen niet ziet...' Ik keek hem smekend aan.

Elliot knikte en keek van haar weg. 'Succes.' Zei hij en verliet toen snel de opslag en liet het maar zo. Naar zijn rug laten kijken terwijl zij er nog was, was nu niet echt handig.

Ik keek hem na en liep toen naar de zusterspost om daar te vragen of ze nog iemand nodig hadden. Ze kwamen handen tekort zeiden ze meteen en als ik het kon regelen met een bewaker die het door zou geven,mocht ik morgen al beginnen.

Waar meeten en met wie etc? Dat ze nu naar Jason gaat om te vragen of ze zuster kan worden?

Wat nu?

zoals ik zei: Waar meeten en met wie etc? Dat ze nu naar Jason gaat om te vragen of ze zuster kan worden?

En lukt op msn komen niet?

ooh haha ik ben blind. Is goed, kom gezelli naar uhm....is er een bewaker ruimte ofzo.

Nee, msn crasht constant.

Nu wel en ik maakte hem dus jijmag beginnen
bij overig