Bewakersruimte

'We moeten er sowieso voor zorgen dat hij dat nooit meer kan doen, inderdaad,' mompelde ik bevestigend en ik peuterde aan mijn beginnende baardje. 'Wat dacht je van iets rond zin handen of zo dat hij niets kan pakken als er niemand bij hem is.' Mijn mondhoeken krulden boos omhoog.

'We kunnen hem als nog ergens aan vast boeien als er niemand is.' Zei hij en zuchtte. 'Kom op Demon, ben eens een bewaker en bedenk een zware niet bloederige straf.'

Elliot zuchtte en sloot zijn oog weer.

De spieren in mijn mond trokken samen en ik keek hem even alleen maar strak aan. 'Breken mag zeker ook niet of wel meneer opperbaas Jason?' Hij had me geïrriteerd en ik kon nu hem wel neerslaan.

'Nou als je ooit nog een massage wilt, dan zou ik vooral niks breken.' Jason lachte hem uit door zijn reactie en schudde zijn hoofd. 'Wat is er Demon, kun je er niet tegen dat je geen martelaar bent.'

Elliot ging rechtop zitten. Nu werd het leuk.

'Als ik wil, kan ik die jongen dood martelen hoor. Ik kan jou zelfs dood martelen,' grmde ik. 'Jij bent niets, niets tegen mij. Ik versla je met een vinger in mijn neus.' Ik trko mijn mes al en keek hem met samengeknepen ogen aan.

'Vermoorden is niet de kust kleintje. Het gaat erom dat je iemand pijn laat verduren die hij liever nooit had gevoelt. De dood is een makkelijke uitweg.' Jason stond op en zuchtte. 'Kom op, doe niet zo aangebrand.' Voor de zekerheid pakte Jason zijn mes vast vast.

Elliot zag dat ze bezig waren dus deed snel al het eten op het bord en kroop heel rustig naar het raam.

'Je gaat te ver kleintje. Ik ben hier al lannger dan jij. Bovendien ben jij de fout in gegaan door het met een slaaf te doen.' Kort keek ik naar Elliot zonder echt op hem te letten. 'Ja, jouw liefje, die heeft hij verkracht in zijn kamer.'

Jason keek hem geïrriteerd aan en liep naar de deur. 'Demon hier heb ik geen zin in. Je maakt die jongen op de verkeerde manier woedend. Weetje nog dat hij je vriend vermoordde.'

Elliot keek woedend naar Jason en stond al op. Dat meende hij niet. Dat kon hij niet menen.

'En waarom loop je nu ineens weg dan nu ik hier over begin?' vroeg ik en mijn mondhoeken kropen alweer omhoog. Ik had hem geraakt en zo te zien ook Elliot en als die aan zou vallen zou ik per ongeluk niets kunnen doen. 'En ja dat weet ik, ik heb hem geraakt toch?' lachte ik.

Jason schudde zijn hoofd. 'nee, ik wil gewoon niet dood oke?' Zei hij en keek naar Elliot. 'Wat je ook zegt, je maakt het steeds erger.'

Elliot wist niet wie hij moest geloven, maar van Jason kon hij niet winnen, dat was al duidelijk. Hij wachtte tot Demon naar Jason keek en rende toen op hem af en wierp hem tegen de grond.

Ik schrok van de jongen ineens op me. Het mes was ook uit mijn handen gevallen en lag een stukje verderop. Ik keek geschrokken op en probeerde mijn handen rond zijn keel te krijgen, maar hij was toch sterker dan gedacht. Uiteindeljk lukte het en kneep ik zijn keel dicht.

Eindelijk kreeg Elliot wat hij wou. Iemand die hem wou vermoorden. Snel zette hij ook zijn handen om zijn keel, maar drukte een stuk minder hard, zodat hij makkelijk zou winnen.

Jason keek toe en zuchtte. 'Vermoord hem nou niet idioot.'

Ik luisterde eerst niet en bleef knijpen. het zou een strijd worden die zou gewonnen worden door de man met de langste adem. Toen kwamen Jasons woorden pas door enmerkte ik dat hij zacht kneep. Ik haalde een hand van zijn keel en stompte hem tegen zijn slaap aan. Waarom wilde die idioot steeds dood?

Elliot verloor het bewustzijn en viel langs hem neer.

Jason zuchtte en schudde zijn hoofd. 'Idioten.'

'Hij is een idioot,' gromde ik. 'Waarom wil hij steeds dood en bovendien is het zo. Jij hebt haar toch verkracht of niet dan?' gromde ik en ik kwam overeind. IK pakte mijn mes en voelde toen aan mijn keel.

'Waarschijnlijk omdat hij denkt dat zijn leven ultiem slecht is en omdat hij mensen alleen maar pijn doet met zijn dubbele ik.' Zei Jason en ging weer aan tafel zitten. 'Maar ik weet dat ik het niet moet zeggen, maar ik zei het je toch. Hij viel je aan.'

Ik werd weer boos en kneep mijn ogen tot spleetjes. 'Succes nog met hem Jason,' gromde ik en toen verliet ik de kamer. Ik had het helemaal gehad met die twee.

Jason lachte erom en bleef nog even zitten. Toen Elliot een beetje bij kwam maakte hij hem vast aan de verwarmingsbuis en propte hij eten in zijn mond wat Elliot onbewust opat. 'Welterusten.'

Elliot lag geboeit aan een stalenbuis te slapen.

Wetenschapper
Ik kwam binnen en keek naar de jongen aan de buis. 'Dus hem zouden jullie graag aan de test mee willen laten doen?' vroeg ik en ik keek naar het slapende scharminkel. 'Nou, een hele klus, maar daar moet toch iets aan te doen zijn. Waarom hem eigenlijk?' Ik keek om naar de jongen die me hier had gebracht. Hij scheen Jason te heten.

'Hij probeert zichzelf al een tijdje van kant te maken dus waarom hem niet.' Jason haalde zijn schouders op en liep naar Elliot. Rustig maakte hij hem los en weer vast op een stoel terwijl Elliot heel vast door sliep.

'Ah oké...' mompelde ik en ik bestudeerde de jongen. 'Hij ziet het niet zitten. Een uitdaging, maar leuk.'Ik keek opnaar Jason en knikte. 'Ik zal hem onder hypnose brengen, dan loopt hij zelf mee en kan ik meteen kijken hoe gevoelig hij ervoor is.' Ik glimlachte, zette een muziekje op en deed mijn ding of zo xd.

Elliot werd rustig wakker en keek de man verbaasd aan. Jason zuchtte en viel zelf zowa in slaap.




-het was toch een soort van middel dat zijn brein wegat.-

ja weet ik veel.Ik dacht dat hij mee moest naar een lab en aangezien ik dit vasn jou moest spelen..?
-

Ik keek naar de jongen en begon op monotone manier tegen hem te spreken. 'Elliot, voel hoe je oogleden dichtzakken. Voel hoe je in slaap valt heel langzaam. De wolken nemen je mee, laten je zachtjes varen.'

Het wakker zijn duurde niet lang want met moeite hield hij zijn ogen open. 'Wie bent u.' Zei hij moeilijk en viel toen weer in een soort van slaap.

Jason keek verbaasd toe.