Kamer van de broers van Amèlie

Alain wreef over haar rug en zuchtte. 'Am, ik blijf je broer. Heb ik uberhaubt een keuze?' Zei hij en glimlachte zwakjes. 'Wat is er nou? Ik moet zo weer aan het werk.'

'Het hele verhaal?' Vroeg ik en ik keek verdrietig naar hem op. 'Dan moeten we even zitten...' Ik wreef langs mijn nmatte neus en ogen. 'Ik... Houd echt van je hoor broer!'

Alain liep naar het bed en keek haar afwachtend aan. 'Heb nooit anders gedaan.'

Ik kreeg een kleine glimlach en kroop naast hem. 'Npu... Nou Elliot was een vriend van me, alleen toen ik met Jason ging werd hij depressief... Hij wilde zichzelf ombrengen...' Ik keek op naar hem en beet op mijn lip. 'Ze hebben hem toen ze gehersenspoeld dat hij een hele strenge hoofdbewaker is en hij heeft mij en Jason betrapt toen we zoenden en als we elkaar nu nog zien gaat er iemand dood,' snikte ik.

Alain vond het nou niet echt zo'n probleem, maar liet dat niet merken. 'En waarvoor heb je mijn hulp dan nodig?'

'Om een klein beetje contact te houden met Jason en met mij,' zei ik en ik keek hem smekend aan. 'We willen hier weg dus dan moeten we wel contact houden en... En jullie moeten ook mee! Ik v lucht niet zonder jullie!' Ik pakte zijn hand vast en trok deze dicht bij me. 'Met zijn vieren vluchten.'

Vluchten leek hem geweldig, maar Jason verpestte het. 'best.'

Ik klemde mijn armen rond zijn middel en drukte mijn gezicht in zijn shirt. 'Ik... Ik mag werl vaker langs komen toch Alain? Zonder jullie red ik het niet...' Ik keek hem smekend aan. 'En dan kunnen we plannen verzinnen.'

'Oke, maar waag het niet om hem ook maar een keer hiernaartoe mee te nemen. Ik wil hem in deze kamer niet zien.'

Ik sloeg mijn ogen neer en bleef me tegen zijn borst aan drukken. 'Dat... dat moet je hem zelf zeggen... Ik wil niet dat hij sterft omdat k hem op zoek.'

'Best, ik zeg het hem wel.' Zei Alain en zuchtte. 'Ik moet weer aan het werk.'

Ik pakte zijn ahnd vast en keek hem nog even smekend aan. 'Ik houd echt van jou en Amoux,' zei ik en ik stond op. Ik drukte me dicht tegen hem aan, kuste toen zijn wang en sloeg mijn ogen neer. 'Ik zie je snel...'

'Ik zal het aan Amoux doorgeven.' zei hij en glimlachte zwak. Hij wreef nog een keer door haar haren en verliet toen de kamer.

Ik keek hem na en voelde toen plots een heftige vermoeidheid over me heen komen. Ik kroop in het bed waar we op hadden gezeten en viel meteen in slaap. Een stukje van mijn angsten, mijn verdriet was van me afgenomen.