Kamer van de broers van Amèlie

Alain keek haar met open mond aan en Amoux sprong weer op. 'Wie was het, ik ga hem vermoorden. Hoe durft hij je zo te behandelen.' Alain kon haar alleen maar verbaasd aankijken en voelde iets breken in hem. Altijd hadden ze haar beschermd en dan even niet. Dit hoort niet te gebeuren.

Ik hield Alain weer met beide armen vast en legde mijn hoofd op zijn schouder neer. 'Maar... maar de bewaker redde me op tijd,' fluisterdfe ik. 'Mijn keel blijft alleen zo ruw voelen door het heosten wat ik steeds doe...' Ik haalde mijn neus een keertje op.

'Het kan me niet schelen dat je bent gered. Hij wou je vermoorden en....' Amoux slikte en ging weer op het bed zitten. 'Gelukkig redde hij je maar je weet dat dit niet zomaar kan gebeuren.' Zei Alain zacht.

'Wat bedoel je?' vroeg ik hem zachtjes en ik haalde diep adem. 'Wat kan niet zomaar gebeuren?' Ik sloeg mijn ogen neer en keek weer op naar Amoux die weer naast me kwam zitten op het bed. 'Ik houd van jullie.'

'Hij mag je niet zo behandelen. Dat pikken wij niet.' Amoux sloeg zijn arm weer om haar heen en fluisterde. 'We houden ook van jou zussie.'

Ik schudde mijn hofod en beet op mijn lip. 'Hij heweft vandaag straf gekregen maar ik wilde het niet zien en ik hoop hem nooit meer te zien... Hijz al vast boos op me zijn dat hij straf heeft gekregen.' Ik slikte en drukte me angstig tegen Alain aan, maar keek naar Amoux.

'We gaan je beschermen. Hij mag je niks meer doen.' Zei Alain en keek haar verzekerend aan.

'Maar jullie... Zitten hier en ik zit op de andere afdeling1' fluisterde ik en ik hield me strak aan mijn oudste broer vast. 'Ik wil gewoon bij jullie blijven! Alsjeblieft, zou dat niet te regelen zijn?' Ik keek naar Amoux. Hij zou vast iedereen in elkaar slaan om me bij hun te houden.

'Am, daar zouden we alles voor over hebben.' Zei Alain, maar wist eigenlijk ook wel dat het bijna onmogelijk was. 'Maar die gevangenen kan niet naar je komen in de nacht, want gevangenen komen echt niet uit hun cellen 's nachts. Alleen bij het eten, de douches en het werk kan hij je aanvallen, dus we moeten gewoon zorgen dat we dan bij je zijn.'

Heel langzaam knikte ik en ik streek weer langs mijn ogen. 'Oké... Beloven jullie dat?' vroeg ik en ik keek ze één voor één aan. Ik kon het zonder hun echt niet meer aan en nu Jason me ook nog in de steek had gelaten...

Alain en Amoux knikte en knuffelde haar beide. 'Ja, dat beloven we. We laten je niet in de steek zussie. Dat weet je toch wel?'

Jason liep rustig over de gangen. Een bewaker was ziek geworden, dus nu moest hij na zijn normale dienst ook nog eens nachtdienst draaien. Helamaal geen slaap dus.

'Jullie zijn de beste,' zei ik zachtjes en ik sloeg mijn armen weer om de twee heen. Ze waren zo lekker warm en ik kon me bij beide helemaal verstoppen. Ze waren als een soort vaders voor me. 'Maar... Hjadden jullie ruzie voordat ik kwam?'

Alain keek haar verbaasd aan en Amoux lachte. 'Hoe kom je daar nou bij?' ze snapte haar echt niet.

Jason hoorde gelach in een kamer en zuchtte. Wat een rotwerk. Hij opende de deur en zei zonder te kijken. 'Ga slapen, of ga weer aan het werk.' Toen hij zag wie er nog wakker waren keek hij verbaasd naar de twee jongens en het meisje. Alweer een verkrachting? 'Laat haar los en sta op.' Zei hij dwingend. (had niet gezien dat het Am was)

Ik keek verbaasd op toen ik Jason zag staan en pakte hun handen vast. 'Hij redde me...' zei ik zachtjes in verband met de andere slapende jongens. Waarschijnlijk hoorde Jason het ook wel. Ik keek hem aan en sloeg toen mijn ogen neer. Waarom was hij er als hij me nooit meer wild zien?

Alain en Amoux gingen meteen staan en keken hem geschrokken aan. 'Ja meneer.' Zei Alain en keek even naar Amèlie. Hoezo had hij haar gered? Deze jongen?

Jason keek verbaasd naar Amèlie en schudde zijn hoofd. 'Weg hier, nu meteen. En jullie terug naar je bed.'

'Alsjeblieft...' zei ik hem, maar ik stond toch op. Ik was iets kleiner dan mijn broers, maar de gelijkenis was heel duidelijk behalve dan dat mijn haar vuurrood was en dat van hun zwart. 'Laat me afscheid nemen,' zei ik hem en ik keek hem smekend aan en draaide met mijn vinger door mijn haren.

Alain en Amoux keken de bewaker smekend aan en hoopte dat hij het toe zou staan.

'Mee jij! Nu meteen.' Zei Jason weer dwingend en keek haar neutraal aan. 'Jullie naar bed.'

'Je zou me toch met rust laten, me nooit meer zien dus doe niet zo,' zei ik nu bot en ik draiade om en sloeg mijn armen toch om allebei heen. Ik zou gek worden weer zonder ze, maa ze zouden me gaan beschermen hadden ze gezegd. 'Met het eten, douchen en werken zijn jullie dus dichtbij?' vroeg ik.

Alain en Amoux knikte snel naar haar en keken afwachtend naar de bwaker. Hoe zou hij reageren?

Jason pakte haar bij haar kraag en had in zijn andere hand zijn mes voor de zekerheid vast. Hij wist niet hoe de jongens zouden reageren.

Ik begon te hoesten, een beetje overdreven, maar dat hij me bij mijn kraag pakte had echt negatieve gevolgen. Hij zou me vast wel loslaten of... Of haatte hij me omdat ik was weggerend?

Alain en Amoux keken hem smekend aan en rende meteen weer naar haar zus en Amoux trok de arm van Jason los. 'Je hoeft haar niet te wurgen.' Zei hij en ging voor Amèlie staan. Alain omarmde Amèlie en wreef over haar rug.

Jason keek ze nog steeds neutraal aan en richte zijn mes nu op de broer die voor haar stond. 'Ga uit mijn weg.'

Ik werd weer rustig en keek Jason aan. 'Ik ga echt wel mee hoor!' zei ik hem en ik trok Amoux zachtjes n aar achter. 'maar je mag me best mijn broers gedag laten zeggen. Zij willen me wel beschermen tegen Elliot!' Hopelijk kwam dat wel aan en ik kuste de wang van Alain eventjes, toen snel die van Amoux en ging toen snel voor de staan dat ik mee zou gaan.

Jason wees naar de deur en keek de jongens afwachtend aan. 'Naar bed, nu meteen. Anders draaien jullie morgen allemaal dubbele diensten.'

Alain en Amoux kuste haar ook snel op haar wangen en gingen toen snel weer naar hun bed. Dit kon de jongen niet zijn die haar had gered. Hij was heel anders.

Ik keek Jason in de ogen en voelde me zo.. Eigenlijk voelde ik me gewoon gedumpt door hem. 'Hou van jullie,' zei ik nog en hierna stapte ik naar buiten. Ik was bang dat er nog een bewaker zou zijn hier die me in elkaar zou slaan.

Jason keek de jongens nog even aan en deed toen de deur achter zich dicht. Hij keek Amèlie niet aan en pakte haar pols vast. Rustig trok hij haar naar de vrouwenafdeling.

De jongens gingen meteen weer liggen en duimde voor hun zus dat alles goed ging.