Martelkamer

Ik wist mijn gil binnen te houden en kreunde alleen maar terwijl ik mijn rug nu kromde van de pijn van het dier. Wat de beul waarschijnlijk was vergeten, was dat een soort verdovend gevoel door mijn lichaam trko door de beet. Ik ontspande weer n keek naar de slang op mijn buik. Ik keek op naar de beul en kreunde weer zachtjes. de pijn was nog niet genoeg verdoofd.

De beul haalde de slang weg en zette die op haar been neer waar hij haar nog een keer beet. De man deed de slang weer in het doosje en zette hem weg. 'Je hebt nu dan wel geen pijn, mar ik verzeker je dat je nooit meer zo'n beest wilt zien.'

Hij wist het dus en ik keek hem alleen m,aar aan terwijl ik doorkreunde en hoopte dat de verdoving snel meer zou worden. Ik wilde niet weten wat de verschijnselen straks zouden zijn en bereidde me voor op het ergste.

De beul keek even toe en pakte het mes weer. 'Ik wil je nog even een soort teken geven zodat je altijd aan me herinnert zult worden.' Hij zette op haar bovenbeen een rondje met daarin een oog achtig iets. Zover dat ging met huid en messen.

De plek waar hij het deed was verdoofd en ik sloot mijn ogen alsof hij me gewoon aanraakte. Ik voelde me heel rustig worden en vergat dat ik alleen een broek en bh aan had.

De beul gooide het mes in de muur en grijnsde naar haar. 'Hoop je nog eens terug te zien.' Hij liep weg en twee andere bewakers kwamen haarhalen.

'Hooop het niet,' zei ik hem en ik werd opgetild door één van de bewakers. Ik legde mijn hoofd op zijn schouders en deed geen moeite om te kijken waar ze me heen brachten.

De bewakers wouden haar naar haar kamer brengen, maar ze vonden het leuker om nog eens iemand te pesten. Een van de bewakers liep naar Alain toe en zei hem. 'Voor het komende uur zeg je geen woord en jij ook niet.' Zei hij ook tegen Amoux die allebij knikte. De bewaker met Amèlie kwam om de hoek en ze keken haar geschrokken aan.

Iets zei me dat ik mijn ogen moest openen en ik keek met moeite om. Ik zag mijn broers en glimlachte moeilijk. 'Voor jou Alain,' zei ik maar mijn stem klonk zo ruw en ik verstond hem zelf bijna niet. Dat kwam vast door dat gif. Ik legde mijn hoofd weer op de schouder neer en keek voor me uit. 'Ik wil slapen,' mompelde ik maar of iemand me zou verstaan, geen idee.

Alain wou naar haar toe rennen, maar Amoux pakte hem snel vast en trok hem terug. 'Wat mooi om die liefde te zien. Het is allemaal jullie schuld.' Zei de bewaker en lachte erom.

Ik hoorde de bewaker e keek om naar Alain en Amoux. 'Het gaat wel,' beloofde ik ze. 'Ik groei op, ik kan niet altijd jullie kleine zusje zijn.' Ik keek ze zo overtuigend mogelijk aan.

Alain kreeg traanogen en draaide zijn hoofd snel weg. Amoux keek haar aan en schudde z'n hoofd. Hij wou haar zeggen dat dit niet opgroeien was, zo werkt het niet.

'Zie jullie,' zei ik en ik probeerde te zwaaien, maar mijn hand vloog alle kanten op behalve de goede. 'Nu naar bed...' fluisterde ik en mijn ogen gleden weer dicht.

De bewaker nam haar mee haar haar kamer en gooide haar daar gewoon op de grond. 'Morgen gewoon weer werk.'

Met moeite kroop ik in mijn bed. De rest was er nog niet en ik sloot mijn ogen en zakte meteen in slaap. Dit... viel... mee...

Jason had gehoord dat Amèlie weer in haar kamer lag en liep er rustig naar toe. Hij opende de deur en ging stil naar binnen. Met zijn ogen onderzocht hij haar lichaam en zocht hij naar tekens van marteling.

dit zou de tweede keer zijn voor de jongen die kwam en dan mocht de straf nog erger. Ik sleep mijn messen en zei de bwakers die binnen kwamen hem op zijn buik vast te binden.

Elliot liet het allemaal maar gebeuren. Pijn zou hij toch wel lijden. 'Leuk je weer te zien.' Zei hij en keek naar de beul.

'Fijn ja,' grinnikte ik en ik hurkte bij zijn gezicht neer. 'Ik denk dat ik net je vriendinnetje door een slang heb laten bijten,' zei ik hem en ik stond toen lachend op. 'Die is de komende dagen zichzelf niet.'

'Was ze toch al niet.' Elliot keek hem even glimlachend aan en vroeg toen. 'Dus, wat gaan we vandaag doen. Het gewone martel, beledig en wurg ding. Of iets heel anders?'

'Ik heb toch zoveel inspiratie, maar geen schilderdoek om op te schilderen, dus jouw rug is het doek vandaag,' grnnikte ik. 'En een slangenbeet lijkt me ook wel leuk als laatste.' Ik pakte een heel scherp mes, kraakte mijn eigen nek en stak hem toen in zijn huid.

Elliot sloot zijn ogen en probeerde weer rustig te blijven.

Het mes gleed door de huid alsof het warme boter was. Ik had lekker veel inspiratie, dat was niet gelogen en ik tekende zijn rug vol.

Elliot kreunde en haalde wat onrustig adem. 'En w-wat wordt het?' Vroeg hij om maar een beetje afgeleid te zijn. Maar de pijn bleef toch wel.

'Een mooie tekening van jou en je meisje,' grinnikte ik. 'Haar haren zijn nog roood ook door je bloed,' zei ik en ik klopte hem op zijn schouder. 'En jullie zoenen.'