Ziekenzaal

'Ben niet zo eigenwijs. Zie je dan niet dat hij geen haar verandert is.' Zei Jason en liep achter haar aan. 'Geef me een kans om het te bewijzen. Zo is hij tegen ieder meisje.' Hoe dat Jason het wou bewijzen wist hij nog niet, maar het ging hem lukken.'

Ik bleef op de gang buiten de ziekenzaal staan met mijn rug naar hem toe en schudde mijn hoofd. 'Ik kan me niet voorstellen da thij makkelijk contact legt met andere meisjes...' zei ik en ik sloeg mijn armen rond mjin buik en beet hard mijn tanden op elkaar.

'Hij niet, maar zijn vrienden wel.' Zei Jason en ging achter haar staan. 'Hij en zijn vrienden lokken wel vaker meisjes de cellen in die ze dan misbruiken.' Jason overdreef misschien een beetje en meestal waren er aar 3 gevangenen die eraan mee deden, maar toch. Elliot zat erbij.

'Maar hij wilde zelfs geen vrienden met me zijn omdat hij me pijn deed zei hij!' Ik draaide me naar hem om. Ik wist echt niet meer wat ik moest. Wie ik miest geloven, wie goed wilde, wie mijn hart verdiende... 'Als hij me had willen verkrachten had hij dat nooit gezegd hoor.'

'Geloof wat je wilt. Maar weet wel dat ik je gewaarschuwd heb. Die jongen heeft twee kanten en beide willen ze je, maar beide op een andere manier.'

'Jason...' Ik wreef door mijn ogen en haalde diep adem. Mijn tranen waren al op voor vandaag, maar ik voelde me nog steeds heel erg slecht. 'Wat... Zeg je dit om wat ik heb gezegd over jou?' vroeg ik nu langzaam en ik keek hem niet meer aan.

'Nee, het kan me niet schelen wat je over me hebt gezegd. Het viel mee. Maar je hebt blijkbaar niet gezien dat ik je daar ook wou beschermen. Je wilt het gewoon niet zien. Je was al lang dood geweest als ik er niet was.' Hij keek haar even aan en liep toen weg.

Het was als een klap in mijn gezicht en toch snapte ik niet waarom hij dan zei dat hij me beschermde en dat ik zonder hem dood was geweest. 'Je bent ongevoelig!' riep ik hem nu na. 'Kende je maar liefde!' Mijn maag draaide in de ronde en ik liet me tegen de muur aanzakken. Dus dat ik had gezegd dat ik hem leuker vond, dat ik misschien wel van hem hield, had hem niets gedaan.

Jason draaide zich om en schudde zijn hoofd. 'Jij bent gewoon te eigenwijs om het te zien.' Zei hij en liep toen weer dramatisch weg en stopte dit keer niet.

Ik keek hem na en verstopte mezelf toen helemaal. Even rustig worden, dan ELliot gedag zeggen en dan naar mijn kamer toe en uitrusten. Dat was een voordeel. Als je nachtdienst had, mocht je de hele dag uitrusten. nu was dit geen nachtdienst, maar die zou ik ook nog wel krijgen.

Het was zo rond 11 uur en alle patiënten sliepen. Ik had mijn karretje in het midden van de zaal staan en deed mijn ronde langs de bedden om te kijken of het goed met iedereen ging, maar iedereen sliep. Wat ik vooral deed was de ademhaling checken. Hartslag voelen zou ze wakker maken en de ademhaling zei al heel veel. Bij Elliots bed bleef ik wat langer staan. Hij had al geslapen toen ik hier aankwam en dat vond ik wel een beetje jammer. Ik had met hem willen praten.

Jason liep over de gang en deed zijn laatste rondde die stopte bij de ziekenzaal. Hij ging in de duuropening staan en keek naar Amèlie om te zien wat ze aan het doen was. ze was echt een goede zuster, maar Jason vond het gewoon wat minder dat ze nu Elliot moest verzorgen.

Ik liep weer verder en zag Jason toen. Mijn blik ging langs de bedden, maar iedereen sliep en toen rende ik zachtjes naar hem toe om hem in zijn armen te vallen. Ik kon het gewoon niet laten. In een paar uur was ik zo gelukkig geworden. 'Goede avond,' fluisterde ik zachtjes.

Jason tilde haar op en kuste haar op haar wang. 'Goede avond mevrouw.'Zei hij zacht en legde haar op een leeg bed.

Met grote ogen keek ik hem aan en ik keek snel rond, maar iedereen sliep volgens mij nog. Hij had me tegenover het bed van Elliot gelegd. Ik streelde zachtjes door zijn haren. 'Je kwam...' Zei ik blij.

'Natuurlijk kwam ik. Had je dan gedacht dat ik zo'n kans liet schieten?' Zei hij en glimlachte naar haar.

Elliot werd uit zijn droom gerukt, maar werd nog niet wakker.

Ik trk zachtjes hem aan zijn shirt bij me en tuitte mijn lippen voor een kus van hem. Iedereen sliep toch en anders zou Jason zich maar onder het bed moeten verstoppen of zo.

Jason kustte haar gewillig en kreeg meteen weer een geweldig gevoel vanbinnen.

Elliot schrok wakker. Hij wreef de slaap uit zijn ogen en ging rechtop zitten.

Ik hield zijn shirt strak vast en kuste hem vurig. Ik vergat alles om me heen.

Elliot keek een beetje wazig om zich heen en zocht eigenlijk naar Amèlie. Ze had toch nachtdienst. Toen hij een jongen gebogen bij een bed zag staan vroeg hij. 'Meneer weet u waar Amèlie is?'

Jason kwam meteen omhoog en bleef met zijn rug naar de jongen toe staan. 'Nee, geen idee.'

Ik hapte naar lucht en keek naar Jason. Ik was bang voor Elliots gedrag als hij erachter zou komen dat ik met Jason zoende. Ik keek hem alleen maar aan en bleef stil liggen.

Elliot keek de man verbaasd aan en toen naar het bed. 'Wat is er gebeurd? Is er weer iemand gewond geraakt? Vanmiddag was dat bed nog leeg.'

Ik voelde mijn maag ineen krimpen en keek Jason nog steeds twijfelend aan. Ik had geen idee wat ik moest zeggen of doen. Waarom moest juist hij wakker worden?

oeps jason net vergeten
------------------

Jason bleef gewoon met zijn rug naar hem toe staan en zei. 'Ze kwam onder een rots terecht.'

Elliot keek hem nog steeds verbaasd aan en stond op uit zijn bed. 'Wat? Wie is het? Misschien ken ik haar.' Toen hij iets dichterbij kwam zag hij wie het was en keek de jongen geschrokken aan. 'Wat is er aan de hand?'

Ik kwam overeind en keek Elliot verontschuldigend aan. 'Ik heb niet El, sorry. Dat moet je niet denken.' Ik stapte uit en bed en bleef bij Jason staan.