Amèlie - Groepsslaapkamer van slaven

'De tweede, het is de bedoeling dat je hiervan opknapt. Niet dat je je er alleen maar slechter door gaat voelen.' Hij glimlachte zwak naar haar en ging toen weer bij het meer zitten. 'Als je wilt dan zwem ik wel met je mee, maar dan kunnen we beter naar het beekje gaan.'

Eventjes keek ik weer vertwijfeld op, maar toen knikte ik, pakte ik mijn schoenen van de kant en wachtte ik totdat hij met me weg zou gaan. Ik voelde me zwak terwijl ik liep, maar ik kon het en zwemmen waszp zwemmen wel goed.

Jason stond op en liep richting het beekje.

Ik volgde hem en hield één hand op mijn buik. Ik voelde me op dit moment zo niet-knap en mijn uiterlijk was volgens mij het enige waarvan ik het hier kon hebben. Dat dacht ik altijd. Het redde me af en toe nog, zorgde ervoor dat mensen me niet sloegen of eten gaven.

Jason ging aan de rand van het beekje zitten. Hij deed zijn shirt en schoenen uit en zijn riem met wapens gooide hij op de stapel. Hij gaat op de rand van het beekje zitten en kijkt naar haar.

Kort keek k naar zijn wapens en toen verbaasdnaar hem. Ik legde mijn schoenen neer en knoopte mijn haren samen met het elastiekje dat ik ommijn pols had bewaard. 'Ben je niet bang dat ik je aanval met je eigen wapens?' vroeg ik hem geïnteresseerd en ik ging op de kant zitten en wachtte af of hij er ook echt in zou zakken. Alle bewakers waren altijd als de dood om hun wapens kwijt te raken.

Jason schudde zijn hoofd. 'Als ik voor het donker niet terug ben, dan sterven jou broers en zul je op die manier boeten voor je daden. En ik denk niet dat je dat gaat doen.' Zei hij en liet zich in het water zakken.

Ik liet een grote zucht horen en zakte bij hem in het water. 'Altijd dat gedreig,' zuchtte ik en ik bleef een beetje angstvallig staan op de zanderige bodem en keek naar wat hij deed.

'Ja, zo werkt het voor mij. Maar nu kun je niet zeggen dat ik je het niet verteld heb.' Zei hij en glimlachte naar haar. hij sprong deels van de bodem af en bleef op zijn rug drijven.

Ik bleef staan en liet mijn armen langs me drijven. Het zwemmen was toch ineens een stuk moeilijker dan het had geleken en ik durfde mijn benen niet van de grond af te halen. 'Hoe zwem je...?' vroeg ik uiteindelijk beschaamd.

Jason ging verbaasd weer staan. 'Je moet gewoon blijven drijven. Gewoon voetjes van de grond en je een soort van blaadje maken.' Zei hij en bedacht zich toen. 'Ik help wel even.' Hij ging achter haar staan en hield een hand bij haar rug en met de andere hand trok hij haar benen omhoog zodat ze op zijn armen in het water dreef.

Ik hield mijn adem in en keek naar hem. Mijn mondhoeken krulden omhoog toen het lukte en ik merkte dat ik niet eens echt op zijn hand dreef. Zacht pakte ik zijn hand weg, maar ik hield hem voor de zekerheid wel goed tussen mijn twee handen zodat ik niet zou zinken.

Jason bleef erbij staan en glimlachte naar haar. 'Zie je, zo moeilijk is het helemaal niet.' Hij trok rustig zijn hand terug en keek om zich heen. Dit zou zo vernederend zijn als een andere bewaker dit zag.

Voor de zekerheid ging ik toch weer staan en ik keek hem dankbaar aan. 'Blijf je dichtbij?' vroeg ik en ik draaide voorzichtig op mijn buik, maar hield mijn hoofd goed boven water.

'Ja, ik zal wel moeten.' Zei hij plagend en dreef rustig verder over het water. 'Roep maar als je iets nodig hebt.'

'Goed, dankje,' zei ik en ik deed mijn best om vooruit te zwemmen wat nog aardig ging. Maar om eerlijk te zijn, af en toe zette ik toch stiekem mijn voeten op de grond. Het water was koel en helder en voelde goed aan op mijn huid. Zeker nadat ik het zo warm had gekregen van het kotsen.

Jason kroop na een tijdje uit het water en ging op de rand liggen om op te drogen. Hij kon niet tegen de gedachte dat er een bewaker voorbij zou lopen en hem zo zou zien. Meteen heel zijn reputatie naar de knoppen.

Toen ik het koud begon te krijgen, kwma ik ook uit het water en ik probeerd emijn kleren uit te wringen terwijl ik ze aan had. Rillingen kropen langzaam over mijn rug en armen, maar ik probeerde het te verbergen voor hem. Mijn tanden hield ik op elkaar geklemd zodat ze niet zouden gaan klappertanden.

Jason was inmiddels redelijk droog en deed zijn riem om en zijn schoenen aan. Zijn shirt liet hij nog even uit, omdat hij gewoon geen zin had om het aan te trekken. 'Gaat het al wat beter?'

Langzaam knikte ik en ik trko mijn knieën hoog op om mezelf op te warmen. gelukkig vielen mijn natte haren alleen maar over mijn rug door de staart. 'Dankjewel... Dat je me meenam en ging zwemmen.' Zachtjes begon ik te klappertanden.

Jason knikte naar haar en glimlachte. 'Geen probleem, je had het wel verdient.' Hij stond op en gaf haar zijn shirt. 'Doe je eigen ding even uit en doe mijn shirt maar aan, dan droogt het sneller.'

Eventjes keek ik hem twijfelend en een beetje argwanend aan, maar toen besloot ik het maar te doen. Waarschijnlijk had hij gelijk. Zijn shirt voelde warm aan omdat het waarschijnlijk in het magere zonnetje had gelegen. 'Dankjewel,' zei ik hem en ik trko mijn armen naar binnen zodat ook die warm konden worden. 'Vind je echt...D at ik het had verdient?'

'Nou je bent bijna verkracht en gewurgd, dus had je wel even pauze verdient lijkt me zo.' Zei hij en ging langs haar zitten.

heel zachtjes knikte k en ik keek naar hem opzij. "jawel... Maar gewoon, je bent een bewaker. Ik zou het niet uit je mond verwachten, snap je?' Ik keek naar zijn shirt en toen weer naar hem. Een verkeerd lichaam had hij zeker niet.

'Bewakers zijn ook maar mensen. We zijn niet heel anders dan jullie. We hebben alleen iets meer macht in de gevangenis. Jullie zien ons waarschijnlijk als monsters, maar wij zijn juist de hulpjes van de monsters.'